Piano Grande, aardbeving en Yahtzee 2.

De weg naar de Piano Grande, een hoogvlakte bij Norcia, slingert zich stijl omhoog. Het genoegen van het in de bergen rijden wordt wat verstoord, doordat op een aantal plaatsten de aardbeving zoveel schade heeft aangericht dat er nog maar één rijstrook beschikbaar is. Deze stroken worden door ultratrage stoplichten gereguleerd. Boven op de pas ontrolt zich een in vele kleuren geschakeerd graslandschap omzoomd door grijze pieken, midden in deze kom is op een kleine heuvel Castelluccio gebouwd. Vandaag blijkt dit vooral een pleisterplaats voor honderden Bikers, die een wedstrijdje stoer kijken houden, stram lopend in hun motorbroek.

Annette lost het parkeerprobleem op door vlak bij een zwaar gewapende militair fout te parkeren en vervolgens deze man aan te spreken op de onmogelijkheid ergens te kunnen parkeren. Na vijf passen weg en weer terug, wijst ie ons een minstens zo illegale plek midden in het dorp. Nu echter geautoriseerd door een echte vechtman.In het dorpje zijn diverse gevels met balken verstevigd en is overal aardbevingsschade te zien. (zie de foto). 

We besluiten verder te rijden naar een dorpje in de omgeving, Balzo, dat volgens Wikipedia, zwaar beschadigd is geraakt door de beving van 24-08-2016. Om een voor ons duistere reden kreeg de mate van de schade het cijfer 8 mee. De weg naar Balzo is echter geheel ontoegankelijk, ook voor hulpdiensten. We besluiten de weg af te rijden die wel toegankelijk is en vooralsnog ook de enige optie, behalve dan omkeren naar Castelluccio. Na een kronkelpad dat duidelijk betere tijden moet hebben gekend, arriveren we in Pretare. Van het ooit hoogstwaarschijnlijk pittoreske bergdorpje is bijzonder weinig over. Mate van schade krijgt hier het cijfer 7 mee. Vooraf bedachten wij dat we dat we waarschijnlijk de ramptoerist zouden gaan uithangen, maar de rauwe werkelijkheid van wat we hier aantreffen maakt duidelijk dat we getuigen zijn van een immens drama. 

We lopen tussen de ruïnes door en zien overal stille getuigen van de aardbeving van nu bijna twee jaar geleden. Het is alsof de ramp zich zojuist voltrokken heeft. Kijk je door een ingestorte muur naar binnen, dan staan de gebruiksvoorwerpen en de meubels onaangeroerd in de kamers. Een auto onder wat brokstukken op de oprijlaan terwijl de weggevallen zijmuur een bed laat zien. Het is nauwelijks voorstelbaar welk leed zich hier moet hebben afgespeeld. Het is duidelijk dat de dorpsbewoners in de nacht en tijdens hun slaap door het natuurgeweld zijn overvallen, in sommige taferelen wordt op slag helder dat dit niet goed is afgelopen. Het is zo rauw dat het ons deksel dichtknijpt. 

De jongens zijn intens verdrietig wanneer ze twee gehavende zwerfkatten, die tussen de puinhopen overleven, niet mee mogen nemen. Aan de rand van het onbewoonde dorp is een twintigtal noodwoningen geplaatst. Uit een zaal die als buurtcentrum fungeert, klinken de enthousiaste geluiden van mensen die naar een sportwedstrijd kijken. In de auto is het stil als we verder rijden. Ook verderop zien we hoe de beving een spoor van vernielingen heeft getrokken variërend van gebarsten huizen tot volledig ingestorte panden. Wanneer we langs een kortere route terug willen naar Montefalco, blijkt dat veel wegen nog in ongerede zijn en worden we gedwongen de heenweg terug te rijden. 

Op een terrasje morren de jongens nog na omdat we de katten niet hebben meegenomen....ook wij vinden het lastig, maar de katten hebben mensen in de buurt en wij moeten nog 1200 kilometer terug naar huis. We laven ons thuis aan het lieflijke nestje kittens van onze Airbnb buren, de kleintjes liggen, het poezenbuikje vol moedermelk, volslagen voor pampus tegen mama aan te slapen. 

Na een heerlijke spaghettimaaltijd van topkok Frits is het tijd een nieuwe Yahtzee dagwinnaar te bepalen. De vorige dagwinnaar gaat in twee rondes jammerlijk ten onder en Diede gooit, ogenschijnlijk zonder enige moeite, de ene grote straat na de andere, afgewisseld door wat achteloos geworpen yahtzees. Wát hij ook gooit: het levert hem mateloos veel punten op.