Geen bootje, boodschappen, visite en paniek tijdens een heuse wolkbreuk.

Vandaag was de planning een bootje huren bij Giardini Naxos, maar het internet leerde ons dat dit uitsluitend voor een hele dag, of anders voor de avond/nacht kan. Beiden zijn geen optie: het huisje moet schoon en de van plint tot plint uitgesmeerde puberkleding dient weer in de tassen te geraken. Daarnaast dient de wijn- en verse kruiden voorraad van Marie-José en Julio te worden aangevuld, als dank voor de vijf extra gratis nachten verblijf. We gaan zwemmen bij de kliffen van Santa Tecla, Jarne vatte het deel Tecla op als tackelen en met een ferme plons verdween zijn broertje onvrijwillig en geheel onverwacht in het water. Die was dus de rest van de middag boos. 

Na de boodschappen kondigde de app de komst van visite aan: Marie-José kwam afscheid nemen en vertelde gedecideerd dat we vandaag alleen Italiaans dienden te converseren. Dat duurde precies twee minuten omdat de vocabulaire van de aspirant Italiaanse totaal nog niet toereikend is en haar begeleider hardnekkig Engels bleef kouten.

De volgende morgen werd iedereen gewekt om kwart voor zes, kwam de zon op om zes minuten over zes en was 50% van de aanwezigen getuige van dit natuurfenomeen. De andere 50% vond slapen toch belangrijker, hetgeen zij voortzetten op de achterbank. 

De reis verliep dermate voorspoedig dat we, in tegenstelling tot de verwachtte ( en bij de Airbnb aangekondigde) eindtijd van 19.00 uur, we reeds om 15.30 uur bij de tolpoort van Pompeii aankwamen. Pal boven ons hoofd was kort daarvoor een wolk gebroken en de regen legde een intens dikke deken water op de wereld. Het opendraaien van het raampje was voldoende voor een douche-ervaring maar het tol-apparaat at ook nog eens de bankpas op! Nadat er vijfmaal, licht panisch op de SOS knop was gedrukt, er geen beweging kwam in de bankpas, de regen vrolijk de auto ook aan de binnenkant teisterde, de slagboom omhoog zwaaide én de stem uit het apparaat vrolijk:” arriverdecci” zei, hield de chauffeuse het niet meer uit. Geen Italiaans, geen Engels; tot hilarische vreugde van de passagiers riep ze in het Nederlands terug: “maar mijn bankpasje zit nog vast!!” 

De Airbnb was vooraf via een adres aan ons bekend gemaakt, echter een huisnummer ontbrak. We reden de betreffende straat in en zagen al gauw dat er meerdere flatgebouwen op dit terrein stonden, afgewisseld met bedrijven, waaronder een luxe resort plus wijnproeverij en woonhuizen. Kies dan maar eens uit waar je moet gaan overnachten! 

Contact met de verhuurder was uitsluitend mogelijk via WiFi dus we besloten van de nood een deugd te maken, we waren ruim een paar uur te vroeg en bij een wijnproeverij is vast ook WiFi. Enfin, ondanks het feit dat het personeel aangaf dat de proeverij dicht was, werd ons de ene na de andere wijn voorgezet, gelukkig wel met afvalbak voor het geval de wijn niet beviel, werden er hapjes aangeboden en kreeg de jonge jeugd cola. Ook de connectie met de WiFi, want daar ging het allemaal om, werd tot stand gebracht. Op zeker moment was de sommelier klaar met het serveren van wijn, waren de hapjes op, was de wolkbreuk genezen en had Giuseppe het huisnummer geappt.

Ons verblijf was onder de grond, maar goed beveiligd via hekken en sloten tegen lokaal schorriemorrie. Het was zo zeldzaam warm, zelfs onder de grond, dat Giuseppe er beter aan had gedaan van het complex een sauna te maken.... na een zweterige klamme nacht was de airco in de auto uitermate aangenaam! 

In de categorie klein leed valt te vermelden dat Annette niet de enige stuntelaar was bij het tolpoortje. Ditmaal geen regen, maar een klein zuchtje wind, woei onverwacht het benodigde kaartje uit de handen van de chauffeur. Uitstappen is ongeoorloofd en niet te doen als je vlak naast de paal staat die het kaartje en de centjes op willen eten! Gelukkig had Jarne zijn zeldzame reddingsoperatie-moment en konden we na enig getoeter van achter onze auto, vrolijk verder rijden naar Montefalco. Daar wacht ons wijn, worst en wonderlijke werelden van verwoesting, maar daarover meer in de volgende blog!