Monte de Lago, Lago Magiore

De reis naar Monte de Lago verloopt voorspoedig, alleen blijkt nu, terwijl ik dit schrijf, dat we niet naar Monte de Lago zijn gereisd, maar naar een door Annette te verbeteren plaats. Aangekomen blijkt Via Aldo Moro 16 in de verkoop te staan. Twee projectontwikkelaars glippen er naar binnen zonder ons een blik waardig te keuren.... Gelukkig zitten we fout en worden we door een mijnheer met fantasie print hemd naar een postzegelgroot appartement gebracht. Het zwembad is gelukkig wel vier postzegels groot, zodat Jarne en Diede de hele middag vergeten dat er geen WiFi is en wij even kunnen pauzeren.                                                                                               Van Monte de Lago naar Napels is een uur of vijf rijden. Bij de gemeentegrens van Napels gebeurt er nogal wat: je wordt bekeken door een vulkaan, de weg zit ineens vol gaten en ook het overige straat meubilair is in deplorabele staat, onbeschadigde auto’s zijn veruit in de minderheid en lijken een prooi voor rondrazend schroot en overal liggen bergen vuil. Desondanks gonst de stad van het leven en slalomt iedereen om het ongerief heen. Het is even wennen, maar vervolgens gaan we net zo onbeschoft rijden als de Napolitanen. De uitbater van de Airbnb houdt van veel en omslachtig appen en heeft daags tevoren al onduidelijke routebeschrijvingen via whattsapp onze kant op gezonden. Nu blijkt ook de straat anders te heten en dienen we koers te houden richting een parkeergarage die we eerst tweemaal voorbij rijden, waardoor we steeds dezelfde tunnel moeten trotseren. In die tunnel mag je 20 km per uur rijden, vanwege de kinderlokkers en andere gaten, echter als je er 60 km per uur rijdt, wordt je vrolijk op zowel links als rechts gepasseerd, zowel door auto’s als door obese scooterrijders die het overtollige vlees uitbundig mee laten dansen op de door het plaveisel gegenereerde hobbelparcours. 

We bereiken de garage en mogen parkeren op een paar vierkante centimeter, de beste optie blijkt het zogeheten neus-parkeren, Fiat en Volvo ontwikkelen vast een innige vriendschap op deze wijze! (Zie foto). Het appartement is schoon, modern en voorzien van drie scharen, twee airco’s en een voorraad handdoeken voor drie gezinnen, een kurkentrekker ontbreekt echter aan het inventaris, zodat we de wijn open peuteren met een mes en schaar; zo heeft het toch iets weg van kamperen, maar dan met het genot van een dak boven je hoofd en een heerlijk bed!

In de avond besluiten we de metro te nemen naar het Centro Storico, de metro lijkt gesloten, maar enig speurwerk van onderzoeker Frits laat zien dat dit slechts schijn was. De kaartjes uit de automaat toveren lukt niet zelfstandig maar een vriendelijke Italiaanse dame laat keurig zien dat je een reis minimaal 15 minuten vooraf moet regelen omdat de automaat een geheel eigen tempo heeft van tickets leveren. In het centrum lopen we een kerk binnen waar de mis bezig is, na uitgebreid de toerist te hebben uitgehangen en alle protserigheid van de Katholieke omgeving te hebben aanschouwd valt ons oog op een bordje: Come piccoli turisti possibili durante la messa, (Zo min mogelijk toeristen tijdens de dienst) dat bordje staat halverwege in de kerk, maar was beter op zijn plaats geweest bij de ingang! Beschaamd verlaten we de kerk.