IA...IA....IA....!

De ezeltocht. 

Vanaf de eerste berichten dat er zich ezels bevinden op de Etna waarop men zich kan voortbewegen, roept de bioloog in ons gezelschap dat dit niet passend is. Zijn benen zijn te lang, zijn rug te broos, zijn gestel te zwak. Tijdens het ontbijt maakt hij gewag van uitzonderlijke hypochondrische kwaliteiten om het onafwendbare moment te kunnen ontwijken, al weet hij best dat dit een kansloze onderneming is: de rit is geboekt en zowel Jarne als Diede geven aan dat dit een hoogtepunt van de reis betreft. 

Zijn ezel heet Stella en blijkt een buitengewoon mak exemplaar, het vertrouwde gaspedaal ontbreekt echter, net als enige hippische vaardigheden. Als een nijvere Sancho Panches maant hij zijn gehoefde vriendin tot actie, ze dient de ezel van de anderen, vooral die van de vulkanologe,  in te halen, maar de ezel toont geen mededogen en blijft als een volwaardig kuddedier, slaafs de meute volgen. De rit voert, onder leiding van de wat malle en vrouwvriendelijker dan gewenste Salvo, naar een tolweg, een kasteel en een lavagrot in de naburige gemeente Lingualossa. De zelfgemaakte wijn van Salvo wordt eerst aan de bioloog en daarna aan de vulkanologe cadeau gedaan: een win-win situatie in optima forma! Na afloop klinkt het dapper: het had best wat sneller gemogen.... de ezels blijken de route goed te kennen en precies te weten wat er van hen werd verwacht, er zijn geen slachtoffers gevallen, spookbeelden van ziekenhuizen bleken ongegrond en eigenlijk moest achteraf beaamt worden dat dit een leuke verpozing betrof!

Van Diede mag deze vakantie niet veel anders verwacht worden dan het uitspreken, gevraagd dan wel ongevraagd, wat deze dag zou moeten brengen. Het antwoord is telkens: “strand”! Omdat hij buitengewone kwaliteiten bezit als eierenbakker wordt er eerst een omelet verwacht voordat er (alweer) aan zijn wens tegemoet wordt gekomen. Nadat dit feestmaal heeft plaatsgevonden stuurt het navigatiegerief ons via Timboektoe naar een strand dat ook binnen tien minuten bereikt had kunnen worden als men van A naar B had gereisd. Wij zagen het complete alfabet. Het strand blijkt bezaaid met Sicilianen. Geen toeristen stond in onze selectie, dat is wederom gelukt. Maar enkele bijzonderheden willen we jullie niet onthouden, zo liep er een man met 3423 zwembanden, snorkels en duikbrillen van oost naar west om 14.30 uur. Om 15.05 uur liep dezelfde man van west naar oost, waarop Frits opmerkte dat er weinig van zijn bagage leek te zijn gebruikt. Uit coulance met de man zou je de neiging kunnen hebben hem deels van zijn last te verlossen, maar wat moet een man van 63 jaar met een roze flamingo-zwemband aanvangen? Vervolgens ontwaarden we een ijsverkoper die een motorisch aangedreven karretje met ijs voortbewoog op rupsbanden en zijn fluitje beter in had kunnen slikken, het was nogal overweldigend. Diede concludeerde dat de man spaarde voor een voertuig met meer luxe waarbij hij zelf niet zou hoeven lopen, wij zagen vooral kansen voor vervanging van de rollator van oma: de parasol was reeds ingebouwd!