Nietsdoen en Yahtzee met twaalf stenen.

Niksdoen en hoe Annette ontdekt dat je met twaalf dobbelstenen veel makkelijker Yahtzee gooit. 

Natuurlijk is het onmogelijk niets te doen, maar om de lezer te vervelen met het doen van boodschappen, de hieraan palende zoektocht naar yoghurt, de voorbereiding van de BBQ en het niet vinden van marshmallows, lijkt me wat veel gevraagd, dus willen we u op de hoogte brengen van de Napolitaanse pedagogiek en de aldaar vigerende zorg voor de medemens met een kans dan wel uitdaging.

Op een druk strandje bij Pozzuoli staat een kereltje van een jaar of zes tot zijn knietjes in het water zacht te schreien. Van ergens komt een kijvende moeder het water inlopen en ze pakt de situatie voortvarend aan: ze grijpt het ventje bij de arm, bukt wat en geeft hem drie stevige tikken op de bibs. Het laat zich raden dat het schreien in krijten overgaat, waarop de vrouw het kind met de vlakke hand in het gezicht mept én het knaapje aan de arm het strand op sleurt. De vrouw voorziet haar zoontje tezelfdertijd van een eindeloze reeks instructies, die goed verstaanbaar zijn en zie daar: het ventje kijkt weer redelijk monter om zich heen!

Met Annette bespreek ik stap één van de meldcode. Helaas neemt Veilig Thuis niet op en is SAVE op phakansie. 

In de vloedlijn staat een man van ergens in de veertig in een reusachtige rode zwembroek met daarop een wit anker. In zijn hand heeft hij een blauw emmertje. Hij is hier neergezet door een tanige vrouw, die zich verder de komende tweeënhalf uur met haar vriendinnen vermeit. De man buigt ritmisch naar voor en achter met een gelukzalige dan wel stompzinnige grijns op zijn gelaat , maakt een soort lach- geluiden en slaat afwisselend tegen zijn eigen borst en armen. Het emmertje is gedurende zijn vreugdevolle strandverblijf op raadselachtige wijze continue vol. Desgewenst kan op verzoek een goede imitatie opgevraagd worden bij Frits, volgens Jarne kan hij hem meesterlijk nadoen.

Des avonds volgde een BBQ, waarbij het geen sinecure bleek Jarne deze aan te laten steken vanwege de afwezigheid van wind. Dit maakte het BBQen tot een langdurige kwestie, aan het aantal aanmaakblokjes kon eea niet gelegen hebben, dat waren er ruim voldoende. 

Na het eten volgde het sport en spelmoment, met de nadruk op spel waarbij de vulkanologe aangaf zeer goed tegen haar winst te kunnen. Jarne en Frits zorgden voor een aangename omgeving door haar het eerste spel te laten winnen. Annette bleek zo in de ban van dobbelspel dat ze geheel op eigen houtje een derde ronde startte en daarbij enthousiast verklaarde dat het veel eenvoudiger is Yahtzee te gooien met twaalf dobbelstenen. 

Pantalica en Siracusa. 

Een dag later was het tijd voor een moment van speleologie, nadat Frits zich opgefrist had onder de koude buitendouche, daarbij niet gehinderd door een sluiks toekijkende boer. Hier had Annette eerder lelijke ervaringen mee. We togen naar Pantalica in de buurt van Siracusa. De afdaling naar de cave was een, zelfs voor Italiaanse begrippen, enerverende onderneming die als buitengewoon bloedstollend werd ervaren door de bijrijdster en de muisstille achterbank-bewoners. Buiten de staat van het wegdek, wat inmiddels bekend mag worden veronderstelt, ontbrak het asfalt hier op elke plek en was de bodem bedekt met zand of gaten. Regelmatig was er nauwelijks ruimte genoeg voor de buitenspiegels, terwijl er wel op gezette tijden een tegenligger opdook. De hellingsgraad van dit fraais was materiaal waar Walibi achtbanen op laat draaien, kortom: er werden drie paar billen bijeengeknepen en de chauffeur had deze keer zelfs geen opmerkingen over de door de bijrijdster opgezette tarantella’s. Voor ons doemde de prachtige kloof op, waar de doorgewinterde natuurliefhebber elf kilometer lang kan genieten van natuur en cultuurhistorische hoogtepunten. We adviseren de trouwe bloglezers dit natuurschoon zelfstandig te googelen. Onze expeditie strandde na 200 meter omdat de heren naarstig begonnen met het aanleggen van waterwerken en Annette een molentje fabriceerde van ter plekke gevonden bamboestokken. Het verleggen van de waterweg werd een doorslaand succes, het molentje was wonderschoon, zeker omdat het vervaardigd was met als enig gereedschap een kurkentrekker, maar het werkte helaas niet! De hamvraag zal blijven: waren de koekjes toen al kwijt? Op zeker waren deze aangeschaft om tijdens de ontberingen van deze expeditie voor enige vreugde te zorgen, ze zijn echter nooit meer boven water gekomen. 

In de volgende blog komt uitgebreid aan bod: Siracusa of hoe we gratis geparkeerd hebben.