Reizen: Stromboli, Milazzo, Catania. Catania, Rome, Amsterdam.

Over de Liparische zee staat een straffe bries. Op de pier wacht een groep mensen die je eerder bij het veer van Terschelling zou verwachten. Warme jassen, oliegoed, mutsen en degelijk schoeisel. De veerboot moet vol in de wind aanleggen, de pier biedt geen bescherming tegen de wind. Over een dansende loopplank worden de dan al wat bleek om de neus ogende passagiers ge-embarkeerd. 

In Milazzo vonden we een bus en van de chauffeur mogen we instappen zonder een kaartje te kopen. Het blijkt dat we de stopbus naar Messina (60 km) hebben getroffen. Na een dodenrijk door de smalle straatjes van een eindeloze rij kustplaatsjes komen we levend in Messina aan. Van de bus naar het station: voorop Annette die in gezwinde pas haar i- phone volgt en daarachter, sjokkend met een stuiterend rolkoffertje o. g. . Dat dit tafereel zich vaker heeft vaker heeft voorgedaan moge duidelijk zijn. 

De trein sluit mooi aan, ook qua karakter, want hij stopt op ieder station. 

Catania is een gore rauwe stad, veel gebouwen zijn beschadigd of onbewoonbaar er ligt veel rotzooi op straat en je ziet veel boeventronies. Op de weg naar ons appartement hangen veel donkere asielzoekers rond of zitten in de verkoop van nep merktassen.

Ons appartement ligt midden in het centrum , er zijn veel studenten en zich bohemienachtig afficherende artistiekelingen +  wat toeristen. Het eten is er goed, goedkoop en vast erg Siciliaans.

ik ga u niet vermoeien met de ellende van het reizen per vliegtuig     . Laat mij volstaan met de mededeling dat deze blog is geschreven terwijl het vliegtuig op Rome vertraagd staat te zijn. En naast mij iemand doorlopend Chinees zit te kakelen. Gelukkig hebben we de herinneringen aan Stromboli nog....