Regen en touwtjes.

Om de wachttijd op de volgende vlucht vanuit Rome naar Amsterdam minder onaangenaam te maken volgt nu een beschrijving van ons onderkomen op het eiland Stromboli. Zoals al wel vaker het geval is geweest, waren we aardig in de maling genomen door lieflijke foto’s en dichterlijke beschrijvingen van het huisje  op de Airbnb site. Ditmaal leek alles zo mooi dat we de reis in Lipari aangepast hadden zodat we zeker weten in dít huisje terecht konden! Er was een buitenkeuken, dat klopte, want daar was binnen geen ruimte voor. Het was het enige huisje met een open haard, die hebben we niet echt gezien: wel een half kapotte nooit gebruikte pizza-oven. 

De verhuurder was kennelijk artiest in wording, het huisje hing vol met tekeningen en kinderlijke schilderijen én op gezette tijden werd er getracht iets van muziek uit een viool te toveren. Aanleg voor het ambt van timmerman had hij in elk geval niet, alles wat geschroefd, gezaagd of getimmerd had kunnen worden, hing met touwtjes aan elkaar gebonden. 

Was alles dan kommer en kwel? Zeker niet, in de tuin groeide twee enorme citroenbomen vol mega-grote citroenen waar we naar hartelust van mochten proeven. En munt om thee van te zetten stond er ook in overvloed. De basilicum was nog wat te klein om te roven en de tomaat stond net in bloei, dus daarvoor viel ons bezoek ook te vroeg.